Doe mij maar nog een feestje!

Ook vandaag was er weer feest! Gefeliciteerd Justin, ook alweer 17 jaar. Zoals gebruikelijk is er luidkeels gezongen door iedereen.

Wat is het toch grappig om te zien dat je op de woensdag de eerste echte brakke koppies ziet. Vooral als ik in de spiegel kijk, als ik net m’n bedje uitgerold kom. Na het ontbijt was er weer quality-time, vandaag was de vraag: mag God iets in jou veranderen? Ook bij deze vraag kwamen er goede gesprekken naar boven.

Hierna was het weer tijd voor klussen: hout hakken, het huisje waar aan begonnen was afmaken, houtjes stapelen, met Pieter of Petra mee. Ik dacht dat ik alles genoemd had, maar nee, Jorian klom vrolijk nog even in de grote boom die voor aan het erf stond om deze even een kopje kleiner te maken. Nou meen ik me te herinneren dat Pieter vorig jaar ook al riep: “Die boom gaat eruit dit jaar, helemaal plat.”. Dus ja, de boom staat er nog steeds.

In de avond hadden we weer een dienst, vergelijkbaar met een aanbiddingsavond bij ons. U voelt het misschien al aan komen. Op een gegeven moment zag ik Anco naar mensen zoeken, ja hoor..we mochten weer de zangdienst verzorgen. Geen probleem hoor! Maar ja, naar een paar dagen met jeugd weg zijn en hard werken, doet je stem het niet zo lekker meer. Vals of niet vals gezongen…als het maar uit een zuiver hart komt toch? In de dienst heeft Anneloes wat gedeeld over haar voorbereidingen op deze Roemenië-reis en haar eerdere belevenissen op andere reizen. Ook zijn er weer specifiek voor mensen gebeden, voornamelijk voor genezing. Kippenvel! Aan het einde van de dienst verder we flink de kerk uit geknuffeld door de Roemenen.

Morgen vertrekken Evelien en Micha helaas al weer naar huis. Laten we hopen dat ze een voorspoedige en veilige vlucht hebben.

En ohja, voordat ik het vergeet: bedankt voor alle leuke reacties, ze worden warm ontvangen hier.