Druivenpitjes

Donderdag:
Voor een paar van ons ging de wekker een aantal minuten eerder dan normaal. Evelien en Micha gingen weer terug naar Nederland. Tegen de tijd dat dit online staat, zijn ze denk ik alweer geland. Het was nog maar de vraag of hun vlucht wel de lucht in zou gaan, omdat er sprake was van een mogelijke staken door de piloten. Gelukkig zagen we Kees op een gegeven moment, die het goede nieuws meebracht dat ze veilig en wel weer in het vliegtuig zaten.

Deze ochtend is het programma voor quality-time omgegooid. Iedereen nam even de tijd voor zichzelf, om op te schrijven wat irritaties/verlangen/boosheden of juist dankbaarheden waren. Zodra je klaar was, mocht je het papier waarop dit stond opproppen en in een doos gooien. Nienke heeft besloten er een kunstwerk van te maken. Niet omdat ze stiekem zin had om te knutselen. Nee, omdat ze wil laten zien dat er ruimte voor is en het er mag zijn. Je mag boos zijn, gefrustreerd, dankbaar of hoe je je dan ook voelt.

Ook is er deze ochtend heel erg gebeden voor werk, want zoals jullie weten..maken vele handen licht werk. Zo was het dus weer zo ver: het werk was op. En aangezien gebeden verhoord worden, had Pieter nog wel wat klusjes liggen. De takken van de heg en boom, die we naast de schuur neer moesten leggen, mochten weer naar voren gesleept worden. Ze werden opgehaald, dus die takken hebben ondertussen ook het hele terrein gezien. Maar goed, werk is werk toch? Haha. Ook zijn er weer een aantal mensen vertrokken richting het huisje, om de laatste puntjes op de i te zetten. Naast dit alles staan bijna alle palen voor het nieuwe hek in de grond. Lekker bezig mensen!

Het weer houdt zich voortreffelijk hier, dus ook vandaag konden we met zijn allen buiten lunchen. En inderdaad met eigen geplukte druiven. We spreken wel eens over worden als een kind, nou die tekst was hier wel heel toepasselijk bij. In de druiven zaten namelijk nog wel pitjes. Wat kan je daar nou beter mee dan ze op het puntje van je tong leggen en ze in de richting van iemand spugen? Voordat u uw oordeel klaar heeft: ook de leiding deed mee! Het is niet alleen de jeugd deze keer.

In de middag heeft Jonathan nog even lekker de fik in de grote stapel overgebleven takken en zaagsel gezet. Ook de oude glijbaan van het speeltoestel moest eraan geloven, in de hens met dat ding. Dat stinkt ook zo fijn (kuch kuch). En ja, het speeltoestel heeft een mooie, nieuwe glijbaan. Gelukkig was er ook tijd om voor onszelf te zorgen. Een aantal zijn naar het winkeltje hier verderop in de ‘straat’ te gaan. Buiten werden gezellig spelletjes gespeelt, maar er werd ook met de voetjes omhoog gezeten. Even lekker niks.

Vanavond is er nog wel de nachtwandeling, nog even de benen strekken voordat we ze weer 22 uur lang opvouwen in de bus. Of voor degenen die thuisblijven, als je slim bent, alvast je tas inpakken. Dat scheelt morgen een hoop stress.

Al spreek ik voor mezelf, ik zie er best naar uit om weer heerlijk alleen op een kamer te slapen. Lekker onder m’n eigen douche te douchen. Maar dat neemt niet weg, dat dit sowieso een fantastische week is geweest vol met fantastische mensen en gebeurtenissen.

En Karin, blijf vooral reageren. Het is altijd een luid gejoel zodra kruimel genoemd wordt haha!