Chillen aan de plas

Donderdagochtend, 2 man sterk. Zit je aan de keukentafel van Pieter en Petra. Maar wat moet je dan vertellen? In één dag is er zoveel gebeurt, mooie dingen beleefd en goede gesprekken gehad. Laten we bij het begin beginnen.

Zoals gewoonlijk begonnen we met een stukje quality time. In de ochtend is er weer veel gewerkt. Voor het eerst mocht er een groep de hort op om aan een paar Roemeense huisjes te klussen. Jonathan vertelde ons dat het huis waarin hij mocht klussen een nieuw plafond nodig had, als de meneer die er woonde zijn deur dicht deed of probeerde te slapen vielen er namelijk stukken gipsplaat naar beneden. Ook de muur aan de zijkant van het huis had enige ondersteuning nodig. Bizar hoe sommige mensen wonen, de foto's spreken boekdelen. Maar ook bij en aan het kerkgebouw is weer het nodig werk verzet. Hout gehakt, kindertoestellen geschilderd en een heuse trampoline in elkaar gezet. Daarnaast gingen de takken, zoals een echte Roemeen dat doet, op een zelfgemaakte brandstapel.

Na een stevige lunch had een groot gedeelte van de groep heerlijk een middag vrij en besloten we richting het meer te gaan (hier is het namelijk wel 26 graden). Na een flink eind lopen kwamen we bij een prachtige groot mee aan en besloten een paar waaghalzen het koude water te trotseren. De rest van ons heeft heerlijk bij kunnen bruinen in de zon. De aanwezige visser en windsurfer hebben nog kunnen "genieten" van echte Hollandse kruidnoten, maar aan de gezichten gezien te hebben, vonden zit dit niet echt lekker. De windsurfer is na zijn kruidnoot op zijn board gestapt en hebben we helaas niet meer terug gezien. Misschien omdat hij wist dat we Hollanders waren en hij bang was dat hij voor de kruidnoten moest betalen. Ook hebben de onder ons aanwezige pyromane nog een kampvuurtje weten te creëren zodat de rest kon genieten van heerlijke marshmallows.

Na een heerlijke Roemeense rijstprut (waar we de naam van zijn vergeten) en een curryworst, zijn we ons gaan voorbereiden voor de avond bijeenkomst met de Roemeense gemeenschap. Een avond die gevuld was met het zingen van aanbiddingsliederen, het opvoeren van een dramastuk dat aangevuld werd door een halfuur durende uitleg van Pieter ( wat overigens erg mooi was ) en een aantal van onze jeugd die hun ervaringen en gevoelens mochten delen over de afgelopen tijd. Toen de dienst was afgelopen was er nog tijd voor fris en een spelletje en was het alweer tijd om te gaan slapen.

Vandaag beginnen we aan onze laatste echte werkdag. De nodige klussen worden afgerond en morgen is het alweer tijd om te beginnen aan de terugreis. De vraag is of we morgen tijdens het opruimen nog tijd hebben om een update te geven. Voor nu weer aan de slag en zoals ze in Roemenië zeggen: "la revedere".