Aint no mountain high enough

De eerste nacht zit er op. Voor zo ver ik heb gehoord, heeft iedereen een goede nacht achter de rug. (Met hier en daar een opmerking over een muggenbult) Na een goed ontbijt hebben we ons voorbereid op de kerkdienst.

Wat is het tof om te zien hoe de kerk gegroeid is van nog geen kwart zaal, naar toch zeker een halve vol met Roemenen. Het zingen ging weer heerlijk rommelig zoals elk jaar, Roemeens, Engels en Nederlands door elkaar, ge-wel-dig. Natuurlijk mocht het spontaan handen geven en elkaar zegenen niet missen. Misschien toch een goed iets om in Nieuwkoop in te voeren. Vervolgens hebben wij met een groep ‘Christ is enough for me’ gezongen, wij danken Rebekka voor het nemen van het sleeptouw hierin. Daarop volgde het dramastuk, ook dit was een zeer geslaagd. Een klein puntje waar wij achter kwamen…Roemenen kennen het fenomeen ‘tanden poetsen’ niet…OEPS! Rebekka heeft daarna het woord met ons gedeeld, het ging over het feit dat we in connectie met elkaar moeten zijn om Zijn licht uit te stralen. Net zoals een lamp stroom nodig heeft om te schijnen. Dit in de zin van: jij bent de lamp en Jezus is de energie provider die wij nodig hebben. Daarom moeten we connected blijven. Ook hier hebben ze de gewoonte om iedereen in het zonnetje te zetten die jarig is, zo ook Justin. Als hij zich nu niet gezegend voelt weet ik het ook niet meer. Het is op veel verschillende manieren in het Roemeens gezongen en daarna was het natuurlijk ook de buurt aan de Nederlanders om het verjaardagslied te zingen. Dus ja, toen hebben we Anco gelijk achter het keyboard gezet.

Lunchtijd. Nadat we ons boterhammetje achter onze kiezen hadden, is er het grootste gedeelte van de groep met een gids mee gegaan om de bergen te trotseren. Het leuke is dat niet alleen onze jeugd mee ging, maar ook een paar jongeren uit de kerk hier vandaan waren van de partij. Na een hele start klim over, nog wel verhard, een stuk berg kwam de groep aan bij de daadwerkelijke berg. Het was een hele klim en een gratis modderbad. Ondanks dat het heel vermoeiend was, heeft iedereen er wel van genoten. Het uitzicht blijft natuurlijk mooi.

Niet te vergeten, we hebben vandaag ook Jeroen, Ruben en Eunice welkom mogen heten. De vliegreis is goed verlopen. Man man man, ondanks dat het dicht bewolkt was hadden ook zij prachtig uitzicht. Ruben verteld: ”De eerste reis kregen we chocolade broodjes, LEKKER! Bij het tweede vliegtuig hadden we sandwiches, ook dat was heerlijk”. Ook Eunice en Jeroen hebben het naar hun zin gehad in het vliegtuig, al hoorde ik Jeroen wel iets roepen over een verstopt oor. Misschien in het vliegtuig laten liggen? Wat is het fijn dat ze veilig en wel zijn aangekomen.

Na weer een overheerlijk diner én het altijd heerlijke toetje, hebben we Pieter en Petra wat ontbijtkoeken gegeven. Nu denk u misschien Huh, wat is daar nou zo speciaal aan? Nou kijk, Pieter vertelde voordat wij vertrokken dat hij de ontbijtkoek tóch wel erg miste. Het was niet nodig om dit voor een tweede keer te herhalen, daar weten wij wel raad mee!