Knuffeloverdosis
Door: Dorianne en Evelien
Blijf op de hoogte en volg Jeugd
20 Oktober 2015 | Roemenië, Miniş
Het was vandaag weer zo ver, de kindermiddag! In de ochtend is er van alles klaar gezet in de kerkzaal. Koekhappen, spijkerpoepen, schminken, nagels lakken en nog veel meer. Het overige deel van de groep is verder gegaan met hout hakken, of gingen weer mee met Pieter of Petra.
Ook werden de projecten buiten het terrein gevorderd. Zo gingen Marjo, Anco, Pascal, Jimmy en Evelien naar een oud schoolgebouw waar mensen in gehuisvest zijn. De geul waar de waterleiding in ligt, moest weer gedicht worden. Evelien verteld: “'s morgens zijn we opgehaald door een Roemeense man en zijn we door hem naar een oud schoolgebouw gebracht waar 3 verschillende families in één huis / krot wonen. Die dag zouden wij een gleuf dicht gaan graven omdat er een waterleiding aan was gelegd. Helemaal smerig stonden wij voor het huis te schuilen voor de regen met onze modder schoenen nog aan, vroeg de mevrouw of wij alsjeblieft naar binnen wilde komen ook met de vieze schoenen nog aan. Ze had allemaal dekens van de bedden op de grond gelegd zodat wij konden zitten en op konden warmen, en bood ze ons haar drinken aan. Dit was een heel mooi gebaar wat zei liet zien aan ons.”
Pascal en Dorianne mochten mee met Jonathan in de bus om de kinderen op te halen. Toen we in de juiste straat aangekomen waren, misten we nog één ding. De kinderen! Na een telefoontje van Eliza kwamen de eerste er al aangerend. Er volgden er nog meer, wat een gezelligheid in die bus. Weer terug bij de kerk stormden de kids het gebouw in. Ze gingen gelijk spelen en het schminken was ook weer een succes. (ik ben nu nog bezig met de schmink overal vandaan te schrobben.) Waar veel plezier is, gaat de tijd ook helaas heel erg snel. De kinderen gingen op de grond zitten, zongen liedjes en luisterde naar Pieter. Toen werd Ruben naar voren geroepen, Pieter legde uit wat Ruben voor hen in petto had en met welke reden. Daarna was het zo ver, de schoenendozen mochten uitgedeeld worden. Wat is het mooi om die blije gezichten te zien, zo mooi dat hier en daar een traantje weggepinkt moest worden. Ook werden er nog heerlijk warme mutsen uitgedeeld. Ik spreek denk ik niet alleen voor mijzelf als ik zeg: Ruben, wat ben jij een topper! (en degene die geholpen hebben natuurlijk)
Dan is daar het minder leuke moment…elk kind weer die bus in krijgen en afscheid moeten nemen. Ikzelf zat naast een meisje dat ik geschminkt had. Wat een schatje was dat, ze had hele verhalen en was zo blij met haar schoenendoos. Wat ik, door middel van hand- en voetentaal, begreep is, dat ik blijkbaar een prinses ben met een eenhoorn en iets over school. Oh en ze kon maar niet van mijn oorbellen afblijven, ja…eigen schuld..dan moet ik maar niet van die rare dingen indoen. Toen alle kinderen weer thuis afgezet waren, werden wij weer bij de kerk gedropt.
Etenstijd! Zo als elke keer hebben we weer genoten van het eten. We sloten dit af met een paar mooie getuigenissen van die dag.
Wat een geweldige en energievolle dag was het weer, maar nu ga ik toch echt even genieten van de rust. Eén ding weet ik wel, ik heb weer genoeg knuffels om de komende twee jaar door te komen!!
Ook werden de projecten buiten het terrein gevorderd. Zo gingen Marjo, Anco, Pascal, Jimmy en Evelien naar een oud schoolgebouw waar mensen in gehuisvest zijn. De geul waar de waterleiding in ligt, moest weer gedicht worden. Evelien verteld: “'s morgens zijn we opgehaald door een Roemeense man en zijn we door hem naar een oud schoolgebouw gebracht waar 3 verschillende families in één huis / krot wonen. Die dag zouden wij een gleuf dicht gaan graven omdat er een waterleiding aan was gelegd. Helemaal smerig stonden wij voor het huis te schuilen voor de regen met onze modder schoenen nog aan, vroeg de mevrouw of wij alsjeblieft naar binnen wilde komen ook met de vieze schoenen nog aan. Ze had allemaal dekens van de bedden op de grond gelegd zodat wij konden zitten en op konden warmen, en bood ze ons haar drinken aan. Dit was een heel mooi gebaar wat zei liet zien aan ons.”
Pascal en Dorianne mochten mee met Jonathan in de bus om de kinderen op te halen. Toen we in de juiste straat aangekomen waren, misten we nog één ding. De kinderen! Na een telefoontje van Eliza kwamen de eerste er al aangerend. Er volgden er nog meer, wat een gezelligheid in die bus. Weer terug bij de kerk stormden de kids het gebouw in. Ze gingen gelijk spelen en het schminken was ook weer een succes. (ik ben nu nog bezig met de schmink overal vandaan te schrobben.) Waar veel plezier is, gaat de tijd ook helaas heel erg snel. De kinderen gingen op de grond zitten, zongen liedjes en luisterde naar Pieter. Toen werd Ruben naar voren geroepen, Pieter legde uit wat Ruben voor hen in petto had en met welke reden. Daarna was het zo ver, de schoenendozen mochten uitgedeeld worden. Wat is het mooi om die blije gezichten te zien, zo mooi dat hier en daar een traantje weggepinkt moest worden. Ook werden er nog heerlijk warme mutsen uitgedeeld. Ik spreek denk ik niet alleen voor mijzelf als ik zeg: Ruben, wat ben jij een topper! (en degene die geholpen hebben natuurlijk)
Dan is daar het minder leuke moment…elk kind weer die bus in krijgen en afscheid moeten nemen. Ikzelf zat naast een meisje dat ik geschminkt had. Wat een schatje was dat, ze had hele verhalen en was zo blij met haar schoenendoos. Wat ik, door middel van hand- en voetentaal, begreep is, dat ik blijkbaar een prinses ben met een eenhoorn en iets over school. Oh en ze kon maar niet van mijn oorbellen afblijven, ja…eigen schuld..dan moet ik maar niet van die rare dingen indoen. Toen alle kinderen weer thuis afgezet waren, werden wij weer bij de kerk gedropt.
Etenstijd! Zo als elke keer hebben we weer genoten van het eten. We sloten dit af met een paar mooie getuigenissen van die dag.
Wat een geweldige en energievolle dag was het weer, maar nu ga ik toch echt even genieten van de rust. Eén ding weet ik wel, ik heb weer genoeg knuffels om de komende twee jaar door te komen!!
-
20 Oktober 2015 - 19:40
Kees De Haan:
Leuk dat jullie het goed hebben en indrukken opdoen geniet ervan. En hou de leiding een beetje kort
Gr kees en gerda
-
20 Oktober 2015 - 21:07
Erry:
Wat een mooie en indrukwekkende dag hebben jullie allemaal weer gehad!
De stukken zijn erg leuk en mooi om te lezen. Gaaf om te zien wat jullie allemaal kunnen betekenen voor een ander en elkaar.
Een hele gezegende tijd nog weer toegewenst, maar geniet eerst nog van een welverdiende nachtrust.
Groetjes en knuffels van de (rest van de) Quakkelaars. -
20 Oktober 2015 - 22:34
Henri En Alice Verkerk:
Hoi allemaal ,
Het is gaaf om elke avond even te kunnen lezen wat jullie zoal gedaan hebben.
Zeker vandaag was een bijzondere dag .
Het moet prachtig zijn om al die kinderen te zien genieten.
Nog een paar mooie dagen toegewenst!
Groeten van de Verkerkjes -
20 Oktober 2015 - 23:40
Berthold & Petra:
Hè kanjers, wat gave verhalen weer! Nog een goede gezegende tijd samen ! Heel fijn om.zo op afstand toch mee te mogen genieten van jullie belevenissen ! -
21 Oktober 2015 - 09:48
Regina:
ha ha wie heeft er zoveel schmink talent?
een heuse roemeense Deere, geweldig -
21 Oktober 2015 - 16:09
Fam.van Leeuwen Uit Vleuten:
Lieve Mensen,
Wat doen jullie prachtig werk.
Heel fijn dat er nog mensen zijn die dit willen doen.
Wij wensen jullie veel sterkte met het werk en ook
veel plezier met elkaar.
Een hartelijke groet aan jullie allen vooral aan
Anco David en Thomas
Fam. van Leeuwen uit Vleuten.
-
21 Oktober 2015 - 16:28
Jolanda Takke:
Hallo allemaal,
wat moet dat ontzettend leuk geweest zijn die schoenendozen uit te delen aan de kinderen! Al die blije gezichtjes! En wat zijn de Roemenen dankbaar voor het werk dat jullie doen. Veel zegen toegewenst bij jullie verdere werkzaamheden en veel plezier met elkaar. -
21 Oktober 2015 - 21:35
Jeroen:
Hallo lieve mensen!
De hele dag heb ik zitten zeggen: "Ik lig vanavond lekker in mijn eigen bed!" Maar wat valt dat vies tegen zeg! Het blijkt gewoon een bed te zijn! Alleen mist de gezelligheid! Ik heb mijn vader al de opdracht gegeven om rond 22:00 uur (23:00 uur Roemeense tijd) even binnen te komen wandelen om het licht aan te komen doen en hardop-fluisterend te zeggen: "Slaapt er al iemand?!" Maar ik ben bang dat dat niet volstaat.
Maar wat heb ik onwijs van jullie allemaal genoten. Jullie zijn een stelletje kanjers! En als ik dezelfde keuze kreeg, had ik het bijna hetzelfde gedaan, op een punt na: Ik dan ook de heenweg bij jullie in de bus gestapt! (Want 22 uur bus is toch veel leuker dan 3 uur vliegtuig!)
Maar geniet er nog van de komende paar dagen. Alhoewel dat moeilijker gaat, nu de leukste reisgenoot weer in Nederland is! (Jullie mogen zelf stemmen "Wie van de drie?")
Maar voor nu een hele warme, liefdevolle, stille en eenzame groet, vanuit het minder gezellige Nederland.
Het ga jullie goed!
Jeroen -
22 Oktober 2015 - 08:45
Ruben Quakkelaar:
hallo allemaal
ik hoop dat jullie veel zin hebben om zo meteen weer hard aan het werk te gaan.
veel plezier en Gods zegen over de komende dagen.
groetjes
Ruben -
22 Oktober 2015 - 20:06
Anton En Annemarie:
Hey luitjes,
Wat zijn jullie goed bezig zeg! En super leuk om te lezen. Geweldenaren zijn jullie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
