Acrobatiek, stroomstoringen en oliebollen

Even twee dagen in een blog proppen. Dit vanwege het feit dat de stroom in Roemenië het leuk vond om er even de hele dag uit te liggen…en mijn eigen energie dacht er precies hetzelfde over.

Wij zijn gisterochtend begonnen met stille tijd. We hebben besproken wat de bijbel zegt over vaderliefde. Ik heb echt ervaren dat dit een best gevoelig onderwerp was, wat ervoor zorgde dat er hele mooie gesprekken ontstonden. Door deze ochtenden leren wij als jongeren en volwassenen elkaar echt goed kennen en ontstaan er echt hele mooie vriendschappen. Ik heb ervaren dat, ondanks de lastige en vaak ook wel scherpe onderwerpen, deze momenten heel waardevol kunnen zijn.

Na de stille tijd verzamelden we ons in de kerk, waar de groepen werden gemaakt om op en buiten het terrein weer fantastisch werk te kunnen verrichten. Op het terrein waar wij de afgelopen week hebben mogen vertoeven is enorm veel werk verricht. We hebben een lantaarnpaal in de grond gezet, een dakgoot opgehangen en hebben het hele terrein gesnoeid. Ook zijn we getuige geweest van een prachtig staaltje Roemeense acrobatiek. Ik verbaas me telkens weer over de lenigheid en het feit dat deze mannen zonder angst de gekste klussen uitvoeren. Marissa mocht deze keer met Pieter mee, zij vertelt hier over: “Ik ben gister met Pieter eten rond wezen brengen, bij de mensen die het nodig hebben. We zijn bij een oude vrouw geweest, ze woonde samen met haar gehandicapte zoon en moesten rondkomen van alleen haar uitkering. De arbeidsinspectie vindt dat hij nog gezond genoeg is, waardoor hij geen recht heeft op een uitkering. Dit vond ik heel triest en deed mij beseffen dat het in Nederland allemaal een stuk beter is.”

Ondanks al deze mooie dingen hebben we onze kanjers: Ruben, Jeroen en Eunice moeten uitzwaaien. Wat heb ik toch weer van deze lieverds genoten de afgelopen dagen. Over twee jaar zien we je graag mee gaan in de bus Jeroen en dan gaat jouw favoriete reisgenoot ook weer mee. (Zoek zelf maar uit wie)

Gisteravond hadden we ook nog een aanbiddingsdienst. Rebekka heeft weer een prachtig lied gezongen en Pieter heeft het woord met ons gedeeld. Het is zeker bijzonder dat de dienst in twee talen wordt gehouden en sommige liederen in beide talen worden gezongen.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Paniekerig douchen, nog even je telefoon en laptop opladen.. want ja.. DE STROOM IS WEG! En het water is ook spontaan weg gestroomd.

Dus lekker stinkend en vol goede moed begonnen wij de dag in de welbekende groepjes. Het ging over vrij zijn. We hebben nagedacht over wat vrij zijn voor ons betekende en sommigen hebben gedeeld waar zij vrij van wilden zijn.

Na een kopje improvisatie koffie werden de handen weer uit de mouwen gestoken. Hout hakken, speeltoestel schuren en verven, noten rapen en een nieuw fundament aanbrengen bij een huisje wat bij één zuchtje té harde wind om zou liggen. Dit is een klus die van te voren nog niet op de lijst stond, maar hé in Roemenië kan je van alles verwachten. Een deeltje van de groep is hier naartoe gegaan om een geul te graven, hier wordt de nieuwe muur in geplaatst. Het jongetje wat daar woont, was ook op de kindermiddag. Hij was heel enthousiast en hielp mee met graven, onze jongens moesten wel een stuk of zes keer zeggen dat hij mocht stoppen. Er stond ook nog een andere grote klus te wachten, het brengen van meubels naar een kerk in aanbouw in Arad. Stoelen, tafels en kastjes werden in een vrachtwagen gezet en even later weer uitgeladen.

Tijdens het avondeten werd er luid gejuicht. De lampen begonnen te flikkeren! Hoera, er is weer stroom. En ja, we kunnen weer bloggen!! Onder het genot van de heerlijke kookkunsten vonden er weer allerlei gesprekken plaats. Het toetje leek wel nieuwjaar, we kregen een soort van oliebollen. Smullen!!

Een groot deel van de groep is nu aan het wandelen, in het donker. Liever zij dan ik, maar het is wel heel tof.

We gaan ons laatste nachtje slapen tegemoet, morgen vertrekken we rond een uurtje of 3 vanuit Minis. Jeroen zal u op de hoogte proberen te houden als wij onze 22 uur weer terug kachelen met de bus.