Ontbijten met cheeseburgers

Vrijdag/Zaterdag:
Eindelijk een bericht vanuit Roemenië: WE ZIJN ER!
Wonder boven wonder zijn we netjes op tijd vertrokken uit Nieuwkoop. Kwart over vijf begonnen de wieltjes te rollen, Jonathan was intens blij. De busreis is goed verlopen, dit jaar zelfs (op 5 minuten langzaam rijden na) geen files. Stefan en Thomas waren een top catering-team, zij zorgden de hele rit dat iedereen een lekker kopje koffie of thee had. We zijn dankbaar dat Ko ons het eerste stuk op weg heeft gebracht.

In tegenstelling tot vorige jaren, is er dit jaar niet ontbeten in Oostenrijk. Aangezien we dit jaar zo snel over de weg heen vlogen (dat heb je natuurlijk met zo’n nieuwe top chauffeur, hé Kees!) , hebben we besloten elders een plek te zoeken voor het ontbijt. Dit bleek nog een hele zoektocht. Na twee keer de verkeerde afslag te hebben genomen, kwamen we toch bij een restaurant. Natuurlijk was dit de gouden drietand, beter bekend als: de MacDonalds. Iedereen blij! Een paar cheeseburgers, milkshakes en McEggs verder, raapten we iedereen weer bij elkaar en gingen we op weg naar de grens van Hongarije en Roemenië. De check bij de douane ging zeer soepel, even ID-kaarten checken en alles was goed. Om kwart voor drie (Nederlandse tijd) zetten we voet op het vertrouwde stukje Roemeense grond. Hier werden we verwelkomd met een heerlijke macaroni maaltijd en natuurlijk een niet te missen overheerlijk toetje. Rond zessen (Nederlandse tijd) voegden de laatste schaapjes zich ook bij de kudde. Donja, Jimmy en Anna hebben ook een goede reis gehad. Iedereen kroop lekker op tijd zijn bed in. Voor de ouders: dit was rond een uurtje of 11 (Roemeense tijd, dus in Nederland zou dat 10 uur zijn).


Zondag:
Pieter kwam op de valreep nog met de opmerking: ’Ohja, kunnen jullie de dienst even in elkaar draaien? Ik heb wel muzikanten..maar ja..geen zang. Moet lukken toch?’. Natuurlijk kunnen wij dat, we hebben Anco bij ons, dus de basis is er al. We hadden acht nummers uitgekozen, inclusief onze verrassing: een lied zingen in het Roemeens. Elise heeft dit met ons opgepakt tijdens de vormingsmiddag. Na wat mensen uit de kerk hier gesproken te hebben, kreeg ik complimenten terug dat de uitspraak zeer goed was. Bedankt Elise! (bewijs komt nog zodra we weer terug zijn haha.)
Uiteindelijk zijn er maar drie nummers van onze lijst gezongen en twee die de Roemenen (blijkbaar) al voorbereid hadden. Lekker flexibel allemaal hier. Nienke heeft het woord gesproken. Ze heeft een getuigenis gedeeld en daar ook uitleg over gegeven. Vertrouwen hebben in God. Dit was gebaseerd op Psalm 32:8-12. Ook riep Pieter mensen op om los te gaan laten en dat dit hét perfecte moment daarvoor was. Vertrouwen dat het goed komt, zodra je loslaat.

Nadat we de dienst met zijn allen afgesloten hadden, werd de hele zaal omgebouwd tot een grote eetkamer. Samen met de plaatselijke gemeente hebben we heerlijk geluncht, er was eten in overvloed. En man, wat smaakte het lekker! Er was zelfs genoeg voor in de avond.

Vanmiddag heeft het grootste gedeelte van de groep een mooie wandeling gemaakt door de bergen.
Nikita dacht dat het koud zou worden, dus die liep vrolijk in een lange broek en een dikke trui. Onderweg moest er ook nog gebukt worden voor paragliders, dit was dan wel op de top van de berg. Wederom zijn er natuurlijke souvenirs meegenomen en leuke herinneringen van voorheen gaande jaren naar boven gehaald. Het weer zit reuze mee hier, voor wie de zomer in Nederland gemist heeft..je kan het hier heerlijk over doen.

Ondertussen hebben Donja en ik alvast de blog zitten typen. Want ja, Nederlanders hebben hier een luxe probleem: er is geen wifi op elke vierkante centimeter. Dus typen kon alvast, maar geduld werd gevraagd tot dat Pieter weer thuis was.

Om kwart over zes (Nederlandse tijd) kwamen Evelien en Micha binnen wandelen, ook zij hebben een goede reis gehad. Ze konden gelijk aanschuiven bij het avondeten.

Daarna zijn we met de hele groep naar de kerkzaal gegaan om het kennismakingsspel te doen. Dit bestond uit: zonder te praten op lengte en daarna op leeftijd te gaan staan. In twee teams, één persoon van de ene naar de andere kant van de zaal brengen zonder deze aan te raken, of de vloer aan te raken. Het laatste spel bestond uit: op kenmerken raden bij welke persoon dit hoorde.
Al met al een groot succes dankzij de spelleiders Thies en Jimmy

Het is een heel verhaal geworden, maar nu zijn jullie wel weer up-to-date. We zien uit naar jullie reacties, dus schroom niet wat achter te laten onder deze blog. Dat draagt namelijk bij aan een goede sfeer hier ver van huis.